Can tho

Can Tho
Na een bus die ons vergeten was is het ons toch gelukt dezelfde dag de grensovergang te nemen naar Vietnam. Ook hier is de corruptie overduidelijk aanwezig, dat blijkt wel door de zweedse toerist die na zijn uitstapje naar Cambodja terug wil naar Vietnam en geen visum heeft in zijn paspoort en met wat geld over de brug komt om toch nog zijn visum in zijn paspoort te krijgen. Wij hebben ons visum in Phnom Penh al geregeld en lopen na ongeveer 30 minuten wachten de grens over, waar we met een taxibusje geschikt voor 15 personen de weg vervolgen dat later onderweg nog word volgepropt met 6 personen meer en afgeladen zakken met gedroogde vis.
We komen aan in can tho op eerste indruk een vieze stad met een kleine boulevard en toeristenjagers. We zoeken een hotelletje dat is verscholen in een steegje zo smal dat we er net doorheen kunnen met onze backpack.
We zijn in can tho maar voor een ding en dat is de floating market. Dus de volgende ochtend om 5 uur de wekker om zo op tijd de ochtend markt te kunnen bezoeken.
Dit gebeurt in een houten bootje dat word bestuurd door een jonge gast die ons door het vieze kanaal heen loodst en de hoge golven probeert te ontwijken.
De floatingmarkt is niet echt bijzonder het zijn vooral grotere boten die er handel drijven met vooral seizoensproducten zoals Annans en mango en heel veel toeristen boten.
We bezoeken nog een afgelegen noodlesfabriek en varen weer terug met ons zeewaardig bootje naar de kade, bedanken onze Kapteijn en zijn het erover eens dat we beter uit hadden kunnen slapen. 
We besluiten ook om de volgende ochtend vroeg door te reizen naar onze volgende stop de grootste stad van Vietnam "Ho Chi Minh City" of beter bekend als "Saïgon".